De eerste voorstelling

De eerste voorstelling zit er op. Het is erg goed gegaan. 's Ochtends laad ik met Dokter Kees alles uit de bus van Het Houten Been Theater, dan laden we de bus uit met het licht en geluid. 's Middags doen we twee doorlopen, eentje zonder Mevrouw Mielke en zonder kostuums, een tweede compleet met licht en geluid. We zoeken het restaurant waar ik heb gereserveerd, kunnen het niet vinden en eten bij een Thais restaurant, het eerste de beste dat we kunnen vinden. De regen stroomt naar beneden dus het is niet echt prettig om op straat te blijven rondlopen. De baas van het restaurant belooft ons dat we kunnen eten en binnen drie kwartier weer buiten kunnen staan, dus we schuiven aan aan een lange tafel.

Na het eten rijden we terug en is het tijd voor de laatste voorbereidingen. Met Kees sta ik bij de kassa en laat het publiek binnen, de spelers kleden zich aan en worden gegrimeerd. Het ziet er prachtig uit nu het buiten donker is en alle lichten zijn opgesteld.

De voorstelling begint met grote vaart en intens en het loopt allemaal als een trein. Er zijn kleine schoonheidsfoutjes, een lamp die niet uitgaat, een lamp die te vroeg brandt, maar over het algemeen gaat het prima en de reacties zijn hartverwarmend.

Na de voorstelling praat ik nog met twee spelers over het dieptepunt in het repetitieproces en hoe blij ik ben dat we toch hebben doorgezet en dat de voorstelling er nu staat.

Foto: Kees Deenik, v.l.n.r. Zweitze Zwart en Eugenie van Vendeloo